Modelbaan

Toen ik 10 jaar was kregen wij een elektrische trein, waar we zo beetje onze hele jeugd aan gebouwd hebben. (mijn broers en ik.) Het ontwerp groeide en ons uitgangspunt was voor elke ronde baan ook een keer-baan in te bouwen en dat in beide richtingen. Uiteindelijk kwamen we uit op 3 afzonderlijke banen, concentrisch binnen elkaar, en die dus met keer banen en later ook met een baan buitenom of bovenlangs.

Toen onze ouders vanuit Sappemeer gingen verhuizen moest de grote zolder ( 9 meter ) na 25 jaar ontruimd worden, als we de trein tenminste mee wilden nemen. de trein tafel die uit drie delen bestond werd weer gesplits, het achterste deel een antieke uittrektafel werd weer voor zijn oorsponkelijk doel gebruikt en was dus niet meer beschikbaar daarna, het voorste deel van zacht board ging verloren. Dus alleen de middelste tafel, de oorsponkelijk daarvoor ook gebouwde trein tafel, werd via de balkon deuren boven de voordeuren over een ladder naar beneden gelaten en door de verhuizers opgevangen. Alles wat vast zat kon blijven zitten, maar alles wat los lag werd opgeborgen in dozen. De bedrading was onderaande tafel bevestigd,maar overschreed de 'grens' van de eerste tafel en werd voor een deel losgeknipt voordat ze de transformators bereikte. 40 wissels maal drie draadjes + verlichtings draadjes + rijstroomdraadjes :zo'n 130 draden, een onontwarbare warboel

Aangekomen in het nieuwe huis, een boerderij was er in principe genoeg ruimte, maar doordat er toentertijd koren werd gedroogd was het er erg stoffig. Een ruimte werd met plastic afgeschut, het restant van de tafel zo goed en zo kwaad als het ging, opgesteld, maar van weer rijdend maken kwam het niet. De rails gingen roesten. De trein kwam als Doornroosje in winterslaap. Zo nu en dan kwamen we nog op die zolder om aan iemand te laten zien wat voor mooie dingen daar in dozen stonden. vele jaren ging voorbij.

Toen nu de zoontjes van mijn broer regelmatiger uit Indonesie een paar maanden overkwamen, was er plotseling publiek dat zeer geinteresseerd was. En na wat heen en weer gepraat kwam langzamerhand het idee om een nieuwe trein kamer te bouwen M'n broer isoleerde het dak, de trein tafel werd verplaatst en weer voorzien van een voorste en achterste deel en zo na lang schuren van de roestende rails met veel olie rijdt de trein nu weer. Voorlopig alleen nog met één transformator tot dat de preciese grenzen van de banen weer zijn vastgesteld, ( welke baan bedoeld was als keer baan voor welke baan). De oorspronkelijk tekening was verloren gegaan en omdat de achterste tafel nu even hoog is geworden als de twee andere (vroeger was die 10 cm hoger) moest ook het ontwerp achterlangs gewijzigd worden, eigenlijk wordt het mooier dan het geweest is.

Onze neef van destijds 5 jaar vond het papiertje met beschrijving van de aanleg van de bovenleiding terug in een doos; kijk nu weet je hoe je het moet maken zei hij. Vandaar dat we dat maar gedaan hebben. De 3 afzonderlijke stroom kringen zijn tot twee terug gebracht en weer van elkaar geisoleerd. Twee stroom kringen via de rails en een derde via de bovenleiding geven de mogelijkheid om meer dan 1 trein tegelijkertijd te laten rijden Wel is de mate van uitbreiding van de bovenleiding nog iets waar over we praten: een duidelijk verschil tussen belangrijke en onbelangrijke trajecten door de eerste wel te electrificeren geeft meer variatie in aanblik. En vermindert bovenleiding in "het verre veld" ook de dieptewerking? Voorlopig is dat geen punt van discussie, want het materiaal is op.